Το καλοκαίρι είναι συνήθως η εποχή που όλοι περιμένουν να ξεκουραστούν. Όμως για τις περισσότερες μητέρες, είναι απλώς μια νέα πρόκληση. Με τα παιδιά στο σπίτι, αυξημένες ανάγκες φροντίδας και λιγότερες στιγμές μοναξιάς, η μητέρα συχνά καλείται να τα προλάβει όλα – χωρίς να έχει χώρο για τον εαυτό της.
Η ψυχική κόπωση της «πάντα διαθέσιμης» μητέρας
Η συνεχής προσφορά, χωρίς προσωπικό χώρο, οδηγεί σταδιακά σε εσωτερική εξάντληση. Όταν όλα περιστρέφονται γύρω από τις ανάγκες των άλλων, η μητέρα απομακρύνεται από τον εαυτό της. Αυτός ο ρόλος της «αόρατης φροντίστριας» δεν είναι βιώσιμος. Αν δεν επανατοποθετηθεί στο κέντρο της καθημερινότητας, η φθορά θα έρθει.
Το να μείνεις στο κέντρο σου δεν είναι πολυτέλεια – είναι αναγκαιότητα. Όταν η μητέρα τιμά τον εαυτό της, το σύστημα γύρω της σταθεροποιείται. Αντίθετα, όταν παραμελείται, όλη η οικογένεια επηρεάζεται.
Μικρές συνειδητές πράξεις για μεγάλη διαφορά
Πρωινή ιεροτελεστία: Πριν ξυπνήσει το σπίτι, πέντε λεπτά σιωπής, διαλογισμού ή καφέ χωρίς κινητό μπορούν να επαναφέρουν την ισορροπία.
Ιερός χρόνος μέσα στη μέρα: Θέσπισε 20 λεπτά που είναι «απρόσβλητα». Όχι για υποχρεώσεις – μόνο για σένα.
Όρια χωρίς ενοχές: Μάθε να λες «όχι τώρα» χωρίς να εξηγείς ή να απολογείσαι. Αυτό δεν είναι απομάκρυνση – είναι σεβασμός.
Μια επιπλέον πρακτική είναι η αποφόρτιση μέσω γραφής – λίγα λεπτά ημερήσιας καταγραφής σκέψεων μπορούν να λειτουργήσουν σαν «βαλβίδα εκτόνωσης». Επίσης, η ειλικρινής επικοινωνία με τον σύντροφο ή κάποιο φιλικό πρόσωπο δίνει στην μητέρα τον χώρο να ακουστεί και να επαναφορτιστεί.
Μια μητέρα στο κέντρο της δεν είναι εγωίστρια. Είναι ρίζα. Και όταν η ρίζα είναι δυνατή, όλα γύρω της ανθίζουν.